Aan al het goede komt (bijna) een einde

Inmiddels komt het einde van mijn reis (helaas) alweer in zicht! De weken zijn voorbij gevlogen – wat ook wel te zien is aan het feit dat mijn laatste update inmiddels alweer bijna twee maanden geleden is. Ik kijk er wel naar uit om weer thuis te zijn en iedereen weer te zien en te spreken, maar toch voelt het ook wel een beetje dubbel: ik zou niet voor altijd hier willen blijven, maar het was toch wel echt heel erg leuk om even weg te zijn uit Nederland. Tijdens een van mijn laatste colleges kreeg ik van een docent een lijstje met daarop 26 dingen waaraan je herkent dat je (te) lang in Boedapest geweest bent. Het laatste punt op die lijst is ‘You understand that there is no such thing as ‘living too long’ in Budapest. A part of your heart will always stay here even if you leave one day. And of course you will come back and visit. Because everybody comes back’. Ik twijfel er niet aan dat deze uitspraak ook op mij van toepassing is!

De afgelopen tijd ben ik vooral bezig geweest met .. studeren! Na drie maanden waarin ik weinig tot niets moest doen kwam het einde van de colleges in zicht en moest ik een aantal eindpresentaties geven en papers schrijven. Zoals verwacht heb ik deze natuurlijk allemaal gehaald en dit hebben we met een aantal studiegenoten dan ook even gevierd.
Voor het vak ‘Human Security and Development’ (waar ik denk ik in mijn eerdere blogs wel over heb geschreven, de docent die graag cake voor ons bakt, geen les kan geven en die een presentatie van 20 minuten voorbereidingstijd wel voldoende vond) moesten we ook een eindpresentatie houden. Helemaal in het begin van de cursus had ze dus gezegd dat we in een groepje een presentatie moesten geven van 15 minuten, later werd het opeens individueel en 20 minuten, en nog later werd het zoiets als: ‘Doe maar lekker waar je zelf zin in hebt, ik vind alles best’. De eerste reeks eindpresentaties werd gegeven op 4 mei. Omdat het vak ’s avonds werd gegeven en er meerdere Nederlanders in de groep zaten, hadden we gevraagd of we voor acht uur konden stoppen, zodat we mee konden doen met de nationale dodenherdenking. Dat vond ze prima, maar het betekende wel dat ik die avond mijn geplande presentatie niet kon geven. Dat was ook omdat ik de vierde in de rij was en ze na drie presentaties wel genoeg gezien had. Een week later was het laatste college en moesten er nog drie mensen presenteren. Mij was ze op de een of andere manier vergeten, dus nu heb ik het vak gehaald (met een 5) zonder ook maar iets gedaan te hebben. Het valt nog enigszins goed te praten doordat ik iedere week in college ben geweest, maar stiekem voel ik me een klein beetje schuldig.

Gelukkig waren de andere vakken iets serieuzer en als ik terugkijk op wat ik de afgelopen periode heb geleerd, dan kan ik wel zeggen dat er een heleboel dingen voorbij zijn gekomen die ik niet zou hebben geweten als ik niet naar Boedapest was gegaan. Het was interessant om meer te leren over de regio, over de ontwikkelingen die veel landen hebben meegemaakt, over de invloed die socialisme (toch nog) steeds heeft op veel dingen en over de uitdagingen voor de komende jaren. Komende donderdag staat er nog een tentamen gepland en dan zit het officiële deel van mijn reis erop.

Het ziet er naar uit dat de thermometer voor de rest van mijn tijd hier in Boedapest minimaal 25 graden gaat aangeven, dus de komende weken wordt het vooral genieten van het mooie weer, de stad en het land. Daarnaast staat er ook nog een tripje naar Wenen en Bratislava gepland, dus nog genoeg te doen voor ik over 2,5 week weer naar Nederland vlieg!