(Niet-)alledaagse dingen
Blijf op de hoogte en volg Carin
10 April 2016 | Hongarije, Boedapest
Zoals je in mijn vorige blog kon lezen heb ik afgelopen week een mid-term tentamen gemaakt. Als je denkt dat je alles wel zo’n beetje hebt meegemaakt, dan moet de echte verrassing nog komen. Het begon allemaal woensdagochtend 8 uur ’s ochtends – of toch niet – toen de docent twintig minuten te laat kwam voor het tentamen. Eigenlijk gebeurt dat iedere week en iedere week ben je toch weer op tijd in de hoop dat de docent dat ook is, waarop je iedere week opnieuw teleurgesteld bent dat hij toch weer te laat komt binnenstappen. Vervolgens deelt hij het tentamen uit, waarna de 20 leerlingen in het lokaal (zo’n 10 meer dan in een gemiddeld college) verbaast naar hun blaadje staren. De eerste vragen zijn opwarmertjes, maar geen van de vragen in het tentamen komt overeen met de opgegeven lesstof. Waar had ik die zestig pagina’s uit zijn zelfgeschreven boek ook alweer voor gelezen? Gelukkig weten de Chinese studenten in het college wel raad met het invullen van de antwoorden. Op hun schoot ‘verbergen’ ze de aantekeningen en collegeslides en ook internet blijkt een goede bron van informatie te zijn. De docent is zo ingespannen bezig op zijn laptop dat hij het niet ziet, of hij doet net of hij het niet wil zien. Resultaat: een 4, want er moet ruimte blijven voor verbetering.
Iets anders ging dat een dag eerder in Nederland, waar ik mijn herkansing maakte. Het was fijn om weer even in Nederland te zijn en het was normaal om weer een weekend in Zaamslag door te brengen. Het was ook fijn om op dinsdagavond weer terug te gaan naar Boedapest. Mijn vlucht had een half uur vertraging, en mijn telefoon ging kapot, maar uiteindelijk arriveerde ik om 8 uur weer op de luchthaven. In het vliegtuig zaten natuurlijk heel wat Nederlanders die voor een aantal dagen de stad kwamen verkennen en als echte ‘local’ kon ik ze nog wat leuke tips geven.
Vanaf het moment dat ik weer terug was in Boedapest is de temperatuur hier flink gestegen. Dat betekent dat de korte broeken uit de kast kunnen, middagen gevuld kunnen worden met luieren in het park en dat er een lange rij staat voor de beste ijswinkel van de stad. Afgelopen woensdag en donderdag werd het zelfs bijna dertig graden. Gelukkig ligt er midden in de Donau een groot eiland waar je heerlijk kunt afkoelen.
Afgelopen donderdag ben ik met een aantal Nederlandse mensen wezen eten bij een foottruckfestival. Op een leegstaand terrein hebben allerlei kleine foodtrucks een plekje gekregen en in het midden zijn picknicktafels neergezet. Op deze manier kan iedereen zelf iets kiezen wat hij lekker vind om te eten en ben je toch met z’n allen samen. Ik heb deze avond voor het eerst echte langós gegeten. Dit is een van de meest typisch Hongaarse dingen die in Boedapest te vinden is. Het lijkt op een soort pizza die je belegt of opvouwt en dan kort moet frituren. Mijn langós was gevuld met kip, dus qua smaak moet je een beetje denken aan een hartige oliebol.
Deze week heb ik in college ook een aantal interessante dingen geleerd: zo werd het idee voor de eerste telefoon uitgevonden door een Hongaar. Deze man heette Puskás en toen hij de telefoon testte nam hij op met hallom, wat in het Hongaars betekent ‘ik kan je horen’. Nog steeds gebruiken veel mensen dit bij het opnemen van de telefoon.
Iets anders leuks is dat een van mijn docenten in de vorige Europese Commissie heeft gewerkt als commissaris van Hongarije. Ik raakte met hem aan de praat omdat hij een nogal bovengemiddelde interesse heeft in Nederland (wat zich uit in het feit dat hij, als hij landen met elkaar vergelijkt altijd vraagt hoe iets in Nederland werkt of geregeld is en dan weer verder gaat met zijn oorspronkelijke verhaal. Het feit dat er nog minstens acht andere nationaliteiten in de zaal zitten waarmee hij ook een vergelijking zou kunnen maken laat hij dan maar even achterwege). Ik vroeg hem waar zijn interesse in Nederland vandaan kwam en het blijkt dat hij twee jaar in Wassenaar heeft gewoond. Daarna vertelde hij wat over zijn werk, en dus ook dat hij Commissaris was geweest. Interessant om daar meer over te horen!
Daarnaast heb ik afgelopen woensdag college gehad van de ambassadeur van India in Hongarije. Compleet met auto met chauffeur en een heel entourage maakte hij zijn opwachting in het college, waarvoor de docent ook al haar vriendinnen, oud-studenten en collega’s had uitgenodigd. Het was een interessant verhaal en waar het vooral op neerkomt is dat het grote India weinig aan het kleine Hongarije heeft, maar dat goede banden altijd belangrijk zijn. Je kan er naar kijken vanuit een glas dat half leeg is, of vanuit een glas dat half vol is – belangrijkste les van de avond. Als afsluiter had de docent deze keer een Indiaanse curry gemaakt in plaats van cake. En hoewel de ambassadeur zei dat hij het echt heel leuk vond, vertrok hij wel na twee minuten. Time is money.
Deze blog is ook precies de helft van mijn tijd hier in Boedapest. Ongelofelijk hoe snel de afgelopen twee maanden voorbij zijn gegaan en hoe gewoon het is om hier te zijn en een leven op te bouwen. En het leuke is dat ik dit komende dagen dit leven mag delen met nieuw bezoek uit Nederland!
-
10 April 2016 - 13:12
ANITA:
Hoi Carin,
zo te lezen heb je weer veel opgestoken vqn je college's. Geniet van je bezoek uit Nederland en veel plezier in het badhuis........!! -
10 April 2016 - 19:23
Opa En Oma De Putter:
Lieve Carin,
leuk om weer even jebelevenissen te volgen Ik vind dat je je verslagen op een leuke manier schrijft.
Maar dat is misschien omdat je als opa en oma stiekum een beetje trots bent op een ondenemendekleindochter. We zijn vandaag twee keer naar Zaamslag gefietst. Vanmorgen was het een koude wind ik ben wel een beetje jaloers op de dertig graden in Boedapest.
Heb je de uitslag van jetentamen in Nijmegen? Ik verstuur dit bericht vanaf de tablet,vandaar af en toe de gemiste spaties. Liefs en hartelijke groeten,ook van opa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley