Februari

Wanneer je vanuit verschillende hoeken de vraag krijgt hoe het met je gaat, weet je dat het tijd is voor een nieuwe blog! De eerste maand in het buitenland zit erop en het voelt alsof ik hier al een hele tijd rondloop. Zo moest ik vandaag een nieuw abonnement kopen voor de metro, mijn telefoon opwaarderen en huur betalen, allemaal tekenen dat ik alweer vier weken geleden uit Nederland vertrok voor een nieuw avontuur.

Ik ben dus ook al weer een paar weken verder in Hongarije en Boedapest ontdekken en ik moet zeggen dat het me verbaast hoe snel je een ‘normaal’ dagritme oppakt. Het blijft gek, want je bent geen toerist en zeker als je de stad wat beter gaat begrijpen en leert kennen voel je je ook zeker niet zo. Ik liep laatst met een andere buitenlandse student op straat en omdat we Engels spraken werden we gelijk aangesproken door iemand van een sightseeingbus of we een tour wilden. We waren allebei een beetje beledigd dat het ons gevraagd werd :). Aan de andere kant zijn er ook veel dingen die ik (nog) niet begrijp. Zo lijkt iedere Hongaar aan kettingroken te doen, kan je minstens een half uur te laat komen aanzetten en niemand die er iets om geeft, en zijn mensen als ze op straat lopen behoorlijk asociaal. Afgelopen weken heeft het bijna alle dagen geregend, en dat heeft me al veel bijna-botsingen opgeleverd met paraplu’s, omdat mensen midden op straat bedenken dat ze het toch wel handig vinden om er een te gebruiken, hem dan openklappen en niet op of om kijken of er misschien nog andere mensen lopen die ze eventueel kunnen raken.

Omdat het de afgelopen weken erg veel geregend heeft en het dus niet echt weer was om nieuwe dingen te ontdekken, heb ik vooral veel tijd doorgebracht met mijn huisgenoten. We hebben ons huis omgedoopt tot huize ‘Zombie’, omdat iedereen meer thuis rondhangt dan college volgt of andere dingen doet. Dat komt ook omdat er iedere ochtend om half acht tien klusjesmannen komen die het binnenplein van ons appartementencomplex opknappen. De appartementen zijn in een u-vorm gebouwd, en ons appartement ligt in een van de poten. In de hoek zit een hek, waardoor ze iedere ochtend aanbellen met de vraag of we het hek willen opendoen, dan voor onze deur aan het werk gaan en de hele dag de deur barricaderen. Meestal willen ze wel opzij gaan, maar niet meer dan twee keer per persoon per dag. Gelukkig zijn ze bijna klaar en het wordt ook mooi!

Vorige week ben ik met een hele groep internationale studenten gaan hiken in de heuvels rond Boedapest. We namen de tram naar buiten Boedapest en toen een soort kabeltrein de heuvels in. Beneden in de stad was het best mooi weer, maar boven in de heuvels bleek dat het heel mistig was en sneeuwde. Zelfs de kabelbaan waar we weer mee naar beneden zouden gaan was gesloten vanwege het weer. Deze tocht heb ik afgelopen weekend nog maar een keertje overgedaan toen het mooi weer was en deze keer was het een heel mooi uitzicht!
De maandag erna sloeg het weer om en was het opeens 22 graden. Heel Boedapest liep uit naar het park om te genieten van de zon en ook ik kon natuurlijk niet achterblijven. Lekker een hele middag op een bank een boek lezen en af en toe een glimlach werpen naar de meneer die naast mij op het bankje zat, omdat we allebei aan het genieten waren van de zon.

Gisteren ben ik begonnen met een nieuw vak. Deze twee weken volg ik een vak over de integratie en transformatie van de voormalig Oostbloklanden in het nieuwe Europa. Echt interessant om meer te leren over de geschiedenis van deze landen en daarnaast ook meer te weten te komen over de problemen waar ze tegenaan lopen. Ik merk dat ik erg kijk met een West-Europese bril, dus het is leerzaam om te ontdekken hoe mensen dit zelf hebben meegemaakt. De komende twee weken kan ik me hier dus volop mee vermaken!

Nog een leuk verhaal: vandaag had ik in het metrostation een nieuw ticket gekocht toen er een mevrouw naar mij toekwam die me een blaadje gaf en een heel verhaal in het Hongaars begon te vertellen. Ik zei dat ik haar niet verstond en toen bleek dat ze dakloos was met ‘little baby at home’ (dakloos?) en ze verkocht de daklozenkrant. Ik mocht zelf weten wat ik ervoor gaf, maar het moest eigenlijk wel ‘big money’ zijn. Het kleinste briefje in Hongaarse forinten is 500, wat iets minder dan €2 is. Maar ik had alleen maar ‘small money’, dus ik gaf haar 150 forint (50 cent), zei dat ik niet meer had, waarop zij heel boos werd dat ik niet meer wilde geven en het blaadje weer van me afpakte. Voor 50 cent mocht ik geen straatkrant van haar kopen. Het geld heeft ze wel gehouden, dat dan weer wel :)